Przez wiele lat Żuławy zmagały się z licznymi powodziami, szczególnie na przedwiośniu kiedy tworzyły się zatory lodowe. Dawniej Wisła rozdzielała swój nurt, uchodziła do Zatoki Gdańskiej wieloma ramionami poprzez  Deltę Wisły, która poprzez liczne wypłycenia spowalniała bieg rzeki, spiętrzała wodę i często podtapiała Żuławy. W 1840 roku w wyniku powstałego zatoru lodowego spiętrzone wody Leniwki (Martwej Wisły) utorowały sobie krótszą drogę do Zatoki Gdańskiej, tworząc Przełom Wisły zwany Wisłą Śmiałą. W 1888 roku kolejna katastrofalna w skutkach powódź nawiedziła Żuławy. W wyniku kolejnych strat ówczesne władze pruskie zdecydowały się na stworzenie sztucznego kanału, który miał skrócić ujście Wisły. Tak powstał projekt Przekopu Wisły, który zakładał stworzenie kanału o długości 7.1 Km, szerokości od 250 do 400  metrów. Nowe koryto rzeki otoczono wysokimi na 10 metrów wałami przeciwpowodziowymi.  Prace nad budową Przekopu Wisły trwały w latach 1889 – 1895. Jednocześnie z budową przekopu odcięto śluzami koryto Leniwki (Martwej Wisły), Szkarpawy i Nogatu, wzmocniono również wały przeciwpowodziowe na Nogacie.

Przekop Wisły opłacił się, ryzyko dewastacyjnych powodzi zostało zmniejszone, udało się uniknąć kolejnych strat materialnych, ekologicznych i społecznych. W wyniku powstałego Przekopu Wisły powstała Wyspa Sobieszewska. Z czasem w Świbnie, obok śluzy Przegalina powstała baza lodołamaczy, których celem było utrzymanie drożności Przekopu Wisły w przypadku wystąpienia zatorów lodowych.

Przekopem Wisły pływamy środkiem rzeki, przy wyższym poziomie wody ostrogi na brzegach są nie widoczne. Prąd rzeki w zależności od sytuacji pogodowej szacuje się na około 5 km., należy wziąć ten fakt pod uwagę przy wejściu do śluzy Przegalina lub Gdańsk Głowa – wtedy gdy jednostkę ustawiamy prostopadle do nurtu rzeki. Wchodząc do śluzy Gdańsk Głowa od strony Tczewa, najlepiej minąć wejście, zawrócić i zrobić wejście od strony Gdańska.

W odległości około 3.5 Km na północ od śluzy Przegalina, na wysokości Świbna i Mikoszewa kursuje linowy prom do przewozu osób i samochodów. Leżąca na dnie rzeki lina podnosi się i napręża od promu do brzegu, do którego prom płynie. Kategorycznie nie wolno przepływać przed płynącym promem, możliwe jest przejście z jego rufy, ale w bardzo dużej odległości. Teoretycznie obsługa promu powinna zaczekać, jeżeli zauważy prom płynący w dół rzeki (od Przegaliny w kierunku ujścia Wisły), prom ma zaś pierwszeństwo przed jednostkami płynącymi w górę rzeki (od ujścia do Przegaliny).  Najlepiej jednak jest zaczekać aż prom dopłynie do brzegu.

Tradycyjnie na Wiśle w przypadku wiejących silnych wiatrów wzdłuż osi rzeki, na Wiśle tworzy się wysoka fala, w przypadku silnych wiatrów wiejących od morza tworzy się dodatkowo cofka, fala się dodatkowo spiętrza. Wyjście na Zatokę Gdańską Przekopem Wisły jest możliwe i bezpieczne przy słabych wiatrach, ponadto jest to szlak dla doświadczonych żeglarzy. Głębokości przy ujściu Wisły stale się zmieniają, wychodzi się  środkiem rzeki w kierunku na pławę bezpiecznej wody SWB. Pława ta może być przestawiana, w zależności od aktualnego stanu płycizn. Za każdym razem należy sprawdzić aktualną instrukcję podejścia. Wyremontowane oraz wydłużone w 2016 roku falochrony w znaczący sposób poprawiają warunki nawigacyjne w ujściu Przekopu Wisły.

Tuż obok falochronów tworzą się piaszczyste wyspy, obok falochronu wschodniego powstała ptasia wyspa, obok falochronu zachodniego focza wyspa -  którą szczególnie upodobały sobie liczne stada fok. W przypadku wiatrów wiejących od północy, focza wyspa znika pod powierzchnią morza.

Na północ od Mikoszewa, na obu brzegach Przekopu Wisły, tuż przy ujściu stworzono rezerwat przyrody „Mewia Łacha” – ostoja ptactwa wodnego.

Wszystkie zdjęcia w serwisie objęte są prawami autorskimi. Powielanie ich, kopiowanie, udostępnianie bez zgody autora zabronione.